Tussenjaar

Ik weet al een jaar of 3/4 dat ik een tussenjaar moet en zal nemen. Geen gezeik aan mijn kop, alles zelf doen, alles zelf oplossen; volwassen mogen zijn. Ook weet ik wat ik ga doen: reizen. Als ik dit aan de mensen om me heen vertel, krijg ik vrijwel altijd de zelfde vraag: waar ga je naar toe dan?

Well, at least for now, here's my answer:

Ik wil beginnen met een rondreis door groot brittainië. Ik ben bekend met de taal, kan voor het eerst kijken wat ik van vliegen vind en ik wil dicht bij huis beginnen. Daarna wil ik de rest van Europa in en dan vooral het zuid-oosten. Dan wil ik verder weg (denk aan Oceanië of noord-Amerika) met een groep. Als ik dan nog puf heb, wil ik naar Thailand, Bali, Jakarta, Suriname of zuid-Afrika.

Hoe ik dit ga financieren? Alleen of met een financiering (ja die bestaan). Ik ga nu beginnen met sparen (haha ik en sparen, maar je moet wat) en ik wil in de landen waar ik kom gaan werken. Dat laatste is misschien nog wel het grootste issue, aangezien dat vaak fysiek zwaar werk is. Ja, reizen is ook zwaar, helaas weet ik dat, maar ik wil het en ik ga het doen.

Update

Laat ik beginnen met iets negatiefs: ik heb mijn draai op het gebied van schoolwerk nog steeds niet weer gevonden na de zomervakantie en dat zie ik terug in mijn cijfers en huiswerk. Ik maak echt hele domme slordige fouten en ik ben te veel met andere dingen bezig (ook op dit moment stiekem). Ik wil het echt wel, maar ik kan me er maar niet tot zetten.

Dan wat positiever: mijn gezondheid. 3 weken geleden ben ik op doorverwijzing naar de kinderarts in Utrecht geweest, die nam me serieus en heeft me doorverwezen naar Nijmegen (Utrecht en Nijmegen werken samen). Na een week kreeg ik een mailtje voor de controle van mijn gegevens en vorige week heb ik online een vragenlijst ingevuld. Ik heb het idee dat die vragenlijst wel positief voor me uitpakt (ik heb op een forum gelezen dat mensen af en toe worden afgewezen, omdat de klachten niet 'erg' genoeg zouden zijn). Ik ben in ieder geval blij met het feit dat ik serieuzer word genomen. Niet alleen door de medici, maar ook door mijn ouders en vrienden. Ik heb dus goede hoop en wacht af.

Qua werk: ik haat mijn postbaantje. Vandaag komt er maar liefst 98 kilo aan, die ik morgen moet bezorgen. GEKKENWERK! Ook heb ik in de vakantie wel op 20 vacatures gereageerd, waar ik maar 1 reactie op heb gekregen, voor een sollicitatie gesprek. Helaas heeft dat gesprek nooit plaats gevonden doordat ik me niet lekker voelde die dag en heb moeten afbellen. Ik ben nu aan het twijfelen of ik op de vacature van de lekkerste ijssalon van heel Nederland moet reageren. Het lijkt me echt geweldig om daar te werken, maar er staat dat het hard werken is. En dat houd me echt tegen. Bovendien is dat natuurlijk ook in de zomervakantie en ik wilde kijken of ik dan op een camping oid een baantje kan vinden. En dat valt niet te combineren...

Die losgeslagen jeugd he?

What's wrong with yo peeps or with me? Met je 500+ Facebook 'vrienden', met je elk weekend tot 5 uur s'nachts uitgaan en je helemaal lam zuipen, met je elke week een ander vriendje, met je op je 12e ontmaagd zijn, met je commentaar op anderen, met je 10 lagen foundation, met je 'oh kijk mij slim zijn! Ik doe havo!', met je tassen waar niks inpast, met je altijd gladgeschoren lichaamsdelen, met je 'BAH! ZWEETPLEK', met je oh zo goede muzieksmaak, met je 'ik heb al zoveel meegemaakt in mijn leven!', met je 'ik voel me veel ouder dan dat ik ben', met je 'loek at me, i'am zo goed at Englisch.

Hey ik zou je best graag nog eens zien

Om te zeggen dat, ik me afvraag hoe het met je gaat.

Om te zeggen dat, ik je nog steeds gestoord vind om zolang te wachten, terwijl het eigenlijk niks uit maakte en me dan zelfs nog niet wilde laten gaan.Om te zeggen dat, dat echt een heel fijn gesprek was.Om te zeggen dat, jij de eerste was die mijn hart in verwarring bracht.

Om te zeggen dat, ik je wel zag staren.

Om te zeggen dat, mijn 13 jarige ik zelfs toen het me zo gevraagd werd, te bang was voor afwijzing.

Om te zeggen dat, ik hoop dat ik je geen pijn heb gedaan door dat te zeggen.

Om te zeggen dat, ik hoop dat jij me niet zo leuk vond als ik jou.

Om te zeggen dat, ik stiekem nog steeds te onzeker ben om te geloven dat iemand me echt leuk vind.
Om te zeggen dat, ik altijd begin te ratelen over de meest rare dingen als ik nerveus ben.
Om te zeggen dat, je tot nu toe ook de laatste was die mij zo in verwarring bracht.
Om te zeggen dat, jij ervoor gezorgt hebt dat ik rare testjes op internet ging doen.
Om te zeggen dat, je echt voelde als een vriend, ookal hebben we eigenlijk maar zo weinig woorden gewisseld.
Om te zeggen dat, ik dus nog steeds aan je denk.
Om te zeggen dat, ik echt niks verwacht of hoop.
Om te zeggen dat, ik dit alleen even kwijt wilde.
Om te zeggen dat, het natuurlijk niet verboden is om te zeggen dat je mij ook leuk vond.
Om te zeggen dat, ik natuurlijk ook op kan houden met deze onzin.
Om te zeggen dat, dit alleen bedoelt was als een soort confidence boost voor jou.
Om te zeggen dat, ik moet gaan.

Goede voornemens en een levenswijsheid van een lichtelijk aangeschoten moeder

Ik heb het overleeft! Ofja, de echte jaarwisseling dan. Er wordt helaas nog wel geknald, maar niet meer zo heftig. Ik doe eigenlijk niet aan goede voornemens, maar ik heb wel een aantal dingetjes die ik graag anders zou doen in 2014. Ze zijn vrij standaard, maar dat neemt niet weg dat het mijn doelen zijn.

1. Dingen doen

Geen gemaar, gewoon doen.

2. Zelfstandiger worden

Als het me lukt, denk ik dat ik me voor een gedeelte voldaan voel en dat is toch wel een doel in je leven.

3. Schrijven, lezen en andere dingen doen die ik leuk vind

Dit hoort wel een beetje bij het geen gemaar, gewoon doen gedeelte, maar dit is specifieker. Mijn 1e punt is wat meer of los te komen van mezelf, dit is om mezelf te ontdekken.

4. Schoolwerk goed houden

Ik had nu een prima 1e rapport, het zou mooi zijn als dat de rest van het jaar zo bleef.

5. Dingen uitzoeken en op een rijtje zetten

Zowel op mentaal vlak als op het vlak van spullen.

6. Geld hebben

En niet alleen als het zakgeld/loon is binnengekomen.

Tot slot nog een wijze les van een ietwat aangeschoten moeder: mensen die vroeg een relatie krijgen waar ze de rest van hun leven mee samen blijven, zijn vaak simpele zielen of enorme geluksvogels. Om iemand te vinden die echt bij je past als je geen simpele ziel bent, heb je geduld nodig. Die zijn niet zo makkelijk te vinden namelijk...